tja.... een blog met een lach en een traan

Lieve allemaal,

Hier alweer een blog van mij.

Er is al weer bijna een week omgevlogen.

Eerst het weekend, het heeft hier vanaf vrijdag middag gesneeuwd en hield pas zondag ochtend op.
Zaterdag even naar het dorp geweest, boodschappen gedaan, en onder andere wat lekkers gekocht om vrijdag te kunnen trakteren. Zondag zijn we naar Sertig geweest, wat een mooi gezicht, donderdag liepen we daar nog in de zon en nu was het een witte wereld. Echt heel mooi om mee te maken, een klein stukje gewandeld en daarna aan de warme Chocomelk met slagroom.

Maandag was het weer uitzwaai tijd. Moet zeggen het begint nu ook bij mij wel te kriebelen, weer naar huis. Maar goed, als het goed is, mag ik de volgende keer. Na het uitzwaaien, snel een kopje koffie en toen me omgekleed want door de regen ging de ochtendwandeling niet door en gingen we dus sporten in de zaal. Dat was flink vermoeiend, maar ook erg leuk.

Hierna was ik de rest van de ochtend vrij, 's middags was het tijd voor fitness dit keer voor het eerst in de C groep, heerlijk getraind en het ging goed.
Vervolgens aangeschoven bij de activiteiten begeleiding, tussen door nog even naar m'n afspraak voor de individuele Fysio en daar besproken hoe het straks verder moet als ik weer in Nederland ben.
Tegen het avondeten klapte ik in, zoals mijn mede patiënt zei je ziet er uit als een dweil, nou zo voelde ik me ook, vervolgens werd er ook nog gevraagd of ik m'n ruggengraat had gedoneerd, omdat ik onderuit gezakt zat in m'n stoel. :D

Na het eten en mijn bezoek aan het verpleegkundig spreekuur, ben ik lekker vroeg gaan slapen. Alleen van slapen kwam in eerste instantie niet veel, had het benauwd en m'n ademhaling zat erg hoog, dit betekende dus dat ik zat te hyperventileren, kreeg het alleen met ademhalingsoefeningen niet onder controle, dus toch ook een pufje Ventolin genomen en hierna kreeg ik mijn ademhaling weer goed onder controle, wat bleek ook speelde deels m'n astma op.

Dinsdag morgen was ik nog steeds niet helemaal fit, maar goed had zoiets zie wel wat ik vandaag wel en niet kan.
Als eerste stond er een bezoekje aan de dokter op m'n programma, mag weer een medicijn gaan afbouwen en verder gesproken over mijn terugkeer naar Nederland en de benauwdheid die ik de avond er voor had gehad.

Na het bezoek aan de arts, had ik voor de laatste keer PMT, want de therapeute gaat op vakantie en als het goed is ben ik daarna terug naar Nederland, bij PMT besproken wat we gedaan hebben, wat ik geleerd heb en hoe verder eenmaal thuis. Heb met PMT een hoop geleerd en hopelijk kan ik het straks allemaal goed in de praktijk brengen.

's middags stond er eigenlijk een wandeling op het programma, maar ik was zo moe, had veel pijn in m'n gewrichten en voelde me gewoon niet lekker, dus besloten de wandeling aan mijn neus voorbij te laten gaan, in plaats hiervan heb ik geslapen.
Avond nog naar de activiteiten begeleiding geweest en rond half 10 was voor mij de dag voorbij.

Gister (woensdag) was het eerst tijd voor de ochtendwandeling, heerlijk al was het wel koud, gek nee hoor want de temperatuur lag nog onder het vriespunt. Nadat ik met een lekker kopje thee weer warm was geworden, gekeken voor post, 3 kaarten, alle 3 voor m'n verjaardag :D hierna naar de Duitse activiteiten begeleiding gegaan om verder te gaan met m'n knuffel.
Hierna door naar het zwembad en 26 baantjes gezwommen.
's middags was het weer tijd voor mindfullness, tja... het is erg leerzaam, maar maakte gister ook veel verdriet los. Het gemis van mijn vader, opa en ome Lex en nu het bijna zover is, heb ik het toch moeilijker mee dan ik dacht om m'n verjaardag hier te moeten vieren. Avond afleiding gezocht bij de activiteiten begeleiding en daar begonnen met zijde verven, erg leuk, maar ook heel vermoeiend.

En nu is het alweer donderdag, donderdag 13 oktober, voor mij is vandaag een dag met een verdrietig tintje, want vandaag is het 5 jaar geleden dat mijn opa is overleden, mis hem nog steeds en op deze dag een beetje extra.

Maar goed, jullie zullen de titel van deze blog nog niet echt begrijpen, nou ja hier komt de uitleg.

Open ik nu net mijn mailbox, waar een hele lieve e-card van mijn mama in zit, komt op hetzelfde moment mijn ontbijt binnen en terwijl bij het lezen van de tekst de tranen over mijn wangen stromen, wil ik mijn warme melk inschenken, wat denk je, is het kannetje leeg, geen melk, niks noppes nada, nou ja daar schoot ik natuurlijk weer om in de lach.
Dus vandaar een blog met een lach en een traan.

Nou ja tot de volgende blog maar weer.

Groetjes Rachel